Als vroeger

14 November was het eindelijk dan zo ver, het hoge bezoek zou 's avonds aankomen. De vlucht was aangekondigd om kwart voor negen aan te komen, maar toen ik om kwart over acht in de bus naar het vliegveld zat kreeg ik al een sms dat ze waren geland. Keurig op tijd stond ik bij de ontvangst terminal en na toch nog drie kwartier wachten kwamen ze om de hoek lopen. Als ik verder had mogen lopen was ik naar ze toe gesprint maar ik moest nog heel even wachten en toen had ik eindelijk na exact vijf maanden mijn lieve vriendinnetje weer in mijn armen en daarna papa en mama. Na de honderd knuffels zochten we naar een taxi zodat we papa en mama naar hun verblijf konden brengen, ze verbleven in het huis van een collega van pap niet ver van het vliegveld. Na ze af gezet te hebben en wat gedronken te hebben gingen Janneke en ik samen naar mijn huis. De volgende morgen hadden we niet te vroeg af gesproken zodat iedereen lekker een beetje kon bijslapen (ik was de vorige dag ook al om half zes wakker want ik voelde me net een jochie van zes die jarig was). Na rustig te hebben ontbeten liepen Janneke en ik een rondje door Coogee waarna we de bus richting papa en mama pakte. Na een kopje koffie daar gingen we met zijn vieren de stad in. Aangezien Janneke hier nog nooit was geweest en papa en mama een keer had ik besloten het toeristische rondje met ze te lopen. Eerste stop het Opera house en de Harbour bridge waar natuurlijk de nodige foto's genomen moesten worden. Vervolgens liepen we door de Botanic Gardens waar we ook mooi uitzicht hadden op de stad. Het begon toen al een beetje als vroeger op vakantie te lijken, overal moesten we op de foto en overal moesten een foto van gemaakt worden. Inmiddels was het al wat laat in de middag en dus besloten we naar Darling Harbour te gaan en daar lekker te gaan eten. Nu weet ik daar een lekker restaurantje waar we lekker aten en jawel natuurlijk ook weer op de foto moesten, het voelde alweer als vroeger het enige wat miste waren mijn klagende zussen dat ze al wel weer genoeg hadden van al die foto's.

De volgende dagen moest ik helaas werken, maar gelukkig konden ze zich prima met zijn drieën vermaken overdag en was het wisselvallig weer ineens verdwenen en ingeruild voor zon, zon en nog eens zon. Ik had een klein rondje uitgestippeld voor ze voor maandag en dinsdag wat ze prima konden doen. Maandag waren ze met zijn drieën naar eerst naar de Queen Victoria Building in de stad en daarna naar Watson's Bay gegaan en daar rond gelopen om vervolgens de bus naar Bondi te pakken en vandaar naar Coogee (waar ik woon te lopen). Dat is een prachtige wandeling van een kilometer of zes, waar ik iets meer dan een uurtje over doe. Dat had ik tegen ze gezegd, niet rekening mee houdend dat ik die wandeling wat sneller doe dan de gemiddelde wandelaar. Toen ik om vijf uur klaar was met werken had ik dus wel verwacht dat ze niet heel ver meer moesten, maar niets bleek minder waar ze moesten nog beginnen. Nou moet ik ook zeggen dat de Coogee naar Bondi walk nogal heuvelachtig is en dus had ik zo mijn twijfels of drie mensen met een jetlag aan het einde van de dag erg makkelijk nog zes kilometer heuvels aan zouden kunnen. Toen ik thuis was ben ik dus ze maar snel tegemoet gelopen en net voor Clovelly beach kwam ik drie stomende wolkjes tegen die niet heel blij met me waren. Als compensatie had ik kangoeroe biefstukken gehaald en heb ik lekker staan koken voor de arme stakkers en een flesje champagne open getrokken om toch maar even te vieren dat ze hierheen waren gekomen. Dinsdags heb ik ze naar Manly gestuurd waar ze lekker aan het strand hebben gezeten en bij konden komen van hun zware dag en woensdag zijn Janneke en Papa met de huisfotograaf over de Harbour Bridge gelopen, waarna we met zijn allen nog een keer samen aten in Darling Harbour en een ijsje bij Messina als toetje. De volgende ochtend zouden papa en mama doorreizen naar Darwin waar ze vrijdag op tour gingen naar Kakadu National Park. Het was inmiddels zo heet in de stad geworden dat Janneke eigenlijk niet heel veel meer kon doen zonder weg te smelten dus bracht ze donderdag en vrijdag lekker aan het strand door. Donderdagavond aten we samen lekker aan het strand sushi.

Het weekend zou het gelukkig een stuk koeler worden en besloten we zaterdags naar de Blue Mountains te gaan met zijn tweeën. Na een ritje met de trein en de wandeling van het station naar het begin punt waren we tegen twaalven bij de drie gezusters waar het al lekker druk was met al die fijne bamiballen. Na wat foto's samen liepen we naar de onderzijde van de drie gezusters om vervolgens een stuk van de Pince Henry Cliff Walk te lopen naar de Katoomba falls. Naarmate de dag vorderde werd het mistiger en mistiger. Tegen vier uur toen we weer bijna terug waren bij Echo point waren de wolken zo laag komen te hangen dat we erin stonden en alleen nog maar de drie gezusters zagen. Dat was natuurlijk wel heel speciaal om alleen maar wit verder om je heen te hebben en het leverde ook de nodige mooie plaatjes op. 's Avonds aten we lekker in de stad, keken we naar het zaterdagavond vuurwerk en dronken we na afloop met Maurijn nog een biertje. De volgende dag gingen we naar Taranga Zoo. Daar hadden we een heerlijke dag samen en toen zat onze week samen er alweer op, want maandag zou Janneke ook naar Darwin vliegen waarna ze met papa en mama de tour zou afmaken naar Adelaide.

Het weekend erna was ik helaas alleen in Sydney, want ik kon niet naar ze toe in de Outback. In plaats daarvan had ik zaterdags het kerstfeest van ons bedrijf. Bij de Royal Automobile club naast het Opera house was een zaaltje afgehuurd waar een enorm knetterend (ahum) feest werd gegeven. Voor de gelegenheid had ik mezelf in vol ornaat gehesen en ging ik begin van de avond op pad. Eenmaal binnen leek het wel alsof ik in een golfclub was beland, met alleen maar kakballen en mijn baas die met zijn shirt half open liep als een soort mislukte surfer met enorme bierbuik. Het was allemaal niet mijn ding, maar gelukkig heb ik een aantal leuke collega's die het ook niks vonden dus instrueerde we de barman dat onze champagne glazen niet leeg mochten zijn en maakte we er het beste van. Na afloop van het feestje zei een collega van me tegen me, wij gaan de stad in. Ja joh prima doen we. Er wilde er nog wel twee mee en dus besloten we eerst een drankje te doen in de opera bar en vervolgens een club te zoeken. Mijn collega (een Fransman) zei dat hij wel een leuke tent wist, dikke prima dus wij daar heen. Taxi erheen, we komen aan en komen in een rij terecht van hier tot heb ik jou daar en terwijl we wachten kijk ik een beetje de rij en denk bij mezelf volgens mij klopt er iets niet. Eenmaal binnen werd dat helemaal bevestigd, want waar was ik beland jawel een enorme gaybar. Nou kan je werkelijk waar naar alle mogelijke bars, clubs en disco's in Sydney, je kan het zo gek niet bedenken en het zit er en waar gaan we heen de grootste gaytent van de stad, nee echt top vriend, not. Er was echter een prangend probleem naast het feit dat ik totaal niet op me gemak voelde. Ik moest namelijk plassen. Dames en heren die dit lezen, ga nooit maar dan ook nooit maar dan ook never nooit naar de wc in een gaybar. Ik kom daar binnen en het eerste dat opvalt is dat het druk is, in een mannen wc is het nooit druk. Maar hier was het anders er stonden stelletjes hand in hand met elkaar te praten en zich op te maken en weet ik het wel niet wat nog meer. Ik besloot dat ik niet in de pisbak wilde omdat ik te bang was dat er eentje naast me zou vragen of ie mijne even mocht vasthouden. Ik moest even wachten tot ik een hokje in kon en terwijl ik wacht gaat er een hokje open en komt er niet een, niet twee maar drie man uit!! Dan ben ik aan de buurt en er komt twee man uit mijn hokje, heel erg fijn ja. Ik wurm mijzelf in het hokje en op het moment dat ik binnen sta vraag ik mezelf af hoe heeft hier twee man ingepast, laat staan drie in die andere. Ik wil het antwoord niet weten maar heb een vermoeden. De rest van de avond was echt regelrechte ramp, ik heb veel raars gezien maar dit sloeg echt alles. Ik weet niet meer wat erger was het dansje dat halverwege de avond op een podium werd uitgevoerd, de mannen in jurkjes en met pruiken op die er helemaal wild van werden of toch dat wat ik in de wc had gezien. Ik heb niets tegen homo's en wat ze doen mogen ze zelf weten, maar waarom ik hier naartoe mee moest is me een raadsel.

Afgelopen weekend mocht ik gelukkig weer op pad met papa, mama en Janneke. Zij waren inmiddels in Adelaide aangekomen na hun tour door de Outback en ik ontmoette ze daar waarna we het weekend naar Kanagroo Island zouden gaan. Dit was na een week waar ik mijn scriptie concept inleverde een welkom weekendje weg. Ik had vrijdags vrij genomen waardoor we lekker een lang weekend samen hadden. Vrijdagochtend reden we naar de ferry die ons naar het eiland zou brengen. Na de overtocht haalde we in het hoofddorpje bij de supermarkt wat te eten en reden daarna naar ons prachtige huisje in Vivonne Bay. Daar dropte we onze spullen en besloten we naar de Remarkable Rocks en Admirals Arch rijden. Bij Admirals Arch stopte we eerst waar een hele zeehonden kolonie zich bevond en een prachtige boog. We waren weer met de huis fotograaf op pad en ook nu was er een cameraman ingehuurd. Na dus een miljoen foto's en een prachtige natuurdocumentaire later, met name het commentaar was van hoog staande kwaliteit, gingen we naar de Remarkable rock. Dit is een collectie rotsen, maar niet rond of vierkant zoals de meeste. Deze waren echt in de gekste vormen en maten, waardoor David Attenborough en haar camerman dus weer het hele riedeltje van voren af aan het afspelen waren. Na nog een uurtje hier rond gebanjerd te hebben besloten we nar het huisje te gaan, want het was al tegen vijven en we hadden honger. Op de terugweg zagen we een kangoeroe die pech had en moest worden aangeduwd door een andere kangoeroe wat natuurlijk vrij hilarisch was aangezien het vrij romantisch in de berm van de weg gebeurde. Bij het huisje heb ik mijn Aussie cookingskills maar uit de kast gehaald, we hebben dus gebarbecued. Zaterdag zijn we s' morgens vroeg naar de koala's geweest die op het eiland leven en later naar de Kelly Hill caves, die vol zitten met stalagmieten en stalactieten wat allemaal erg mooi was. Na de caves, waar we lekker waren afgekoeld, was het buiten een graad of 38 en dus hadden we wel zin om lekker een mooi baaitje op te zoeken en te gaan zwemmen in zee. We kozen Stokes Bay uit, wat een goeie keus bleek te zijn. Het was een prachtige baai met helderwit zand en prachtig helderwater. Samen met Janneke de zee in terwijl pap en mam een wandelingetje maakte door de baai. Na een poosje klieren in het water schrikt Janneke zich op een gegeven moment het apelazarus, ze zag ineens een grote vin boven water uitkomen en dacht dat er een haai zat. Het bleken drie dolfijnen te zijn die in het ondiepte water aan het zwemmen waren. Nadat ze van de schrik bekomen was stonden we er samen naar te kijken waarna papa en mama ze ook nog zagen aan de andere kant van het strand. Dat was dus wel een mooie verassing, waarna we naar Kingscote doorreden waar we nog van het pelikaan voeren getuigen waren en onze dag er alweer opzat. Zondags zijn we 's ochtends nog bij een zeeleeuwen kolonie geweest en hebben we nog wat foto's en films gemaakt bij uitzichtpunten waarna we aan het begin van de middag de boot terug moesten nemen en zat een heerlijk weekend erop. Tjits was zaterdag in Sydney geland en dus sprak ik 's avonds toen ik terug in de stad was met haar af, want zij ging de volgende morgen vroeg naar Cairns. Na nog een gezellig biertje met mijn zus en even bij gekletst te hebben zat het weekend er echt op.


Ik heb nog een weekje werk te gaan waarna ik vrijdagavond naar Cairns vlieg en vanaf zaterdag samen met Janneke naar Brisbane ga reizen. Onderweg gaan we hier en daar nog wat met zijn vijven doen, maar het is dan eindelijk na anderhalf jaar hard werken even vakantie om straks in Nederland af te studeren.

Tot mijn laatste verhaal