Nog even wachten

Bijna twee weken geleden schreef ik jullie het laatst. Sindsdien is het eindelijk wat drukker geworden met schoolwerk, want al die vrijheid van de eerste weken begon wel iets te goed te wennen. Er komen een aantal tussentijdse deadlines aan voordat de vakantie aan het eind van de maand begint. Ja echt waar met het vakantierooster dat ik al had heb ik ook nog twee weken vakantie vanaf het laatste weekend van maart tot 12 april. In die weken heb ik besloten lekker even naar huis te komen om onder andere gezellig Pasen te kunnen vieren. Maar goed dat is nog even wachten dus.

Ondertussen heb ik afgelopen periode wel weer wat beleefd. Het weekend na mijn laatste bericht was het hier bar en boos betreft het weer en kon ik maar weinig doen. Aangezien ik langzaam aan wat voor school moest doen kwam dit allemaal wel goed uit, maar zondag was het toch wel weer lekker weer om naar buiten te gaan en dus hop naar buiten en naar de stad. Na poosje trok het toch weer dicht en dus besloot ik op de terugweg naar huis voor een hagelbuitje te schuilen in het Fritzwilliam museum, wat geen verkeerde keuze bleek te zijn. Aangezien musea in Engeland gratis zijn besloot ik maar een rondje door het immense gebouw te lopen. Het museum had daadwerkelijk echt van alles ten toon gesteld. Van potjes en pannetjes van de oude Grieken en Farao-kisten tot schilderijen van Van Gogh, maar ook een hele zaal met potjes, schaaltjes, kopjes en weet ik wel niet uit de Engelse oudheid en laat ik een ding daarover zeggen, dat ze niet hadden misstaan in een doos op zolder. Nee veel dingen kunnen ze hier heel goed maar sommige dingen moeten ze hier maar beter niet doen.

Over beter niet doen gesproken. Het is sinds dat weekend hier wisselend heel erg mooi weer en dus krijgen mensen de lente in de bol waaronder ikzelf, maar een aantal gaan wel heel ver. Zoals de meesten van jullie wel weten is dat Engelsen bekend zijn om lichte huidskleur, drie keer raden wat de Engelse dames en heren doen als het mooi weer is, juist heel zomers kleden. Zo heb ik meerdere dames al in jurkjes zien lopen die boven de knieën komen zonder panty eronder. Nou zou je denken wat is daar mis mee. Nou met die prachtige melkflessen eronder doe je mij geen plezier, zeker niet als je een felgroen jurkje bijvoorbeeld draagt, op de een of andere manier staat dat niet heel erg goed.

Dat allemaal even ter zijde en terug naar het verhaal. Vorige week heb ik ongebruikelijk veel gedaan. Op woensdag zouden we met een aantal van de klas naar Chemsford gaan, waar een andere vestiging van de Anglia Ruskin University staat, waaraan ik in Cambridge studeer. Daar hebben ze een Bloomberg simulatie-room gemaakt. Ik zal zo vertellen wat dat allemaal is, maar eerst nog even naar de dinsdagavond, want toen ben ik met een aantal klasgenoten weer naar een wedstrijd van Cambridge United geweest. Er stond een avond wedstrijd op het programma tegen de nummer 22 van de competitie (zitten 24 teams in de League two, het niveau waar CU in actief is). Aangezien we vorige keer tegen de nummer drie moesten en toen maar met 1-0 werd verloren hadden we nu de impressie dat er wat meer te juichen zou zijn. Dit keer hadden we geen plekken tussen de harde kern, maar een zitplaats net naast de dug-out van de tegenstander met onze kont bijna op het veld. Al na een paar minuten werd wel duidelijk dat dit geen makkelijke wedstrijd ging worden. Het spel was weer niet om naar huis over te schrijven, dus dat ga ik verder ook niet doen. Verder had de coach van York een stem als een zeehond en hij blafte de meest zinvolle aanwijzingen ter wereld naar zijn spelers. Zo schreeuwde hij in het zeehonds naar zijn spelers dat ze geen overtredingen moesten maken en de bal naar elkaar moesten overslapen, goh lampie volgens mij wordt het anders een lastig verhaal. Aan de andere kant stond er bij Cambridge een speler op het veld die de bouw van een kleerkast had en zichzelf erg goed vond, maar er echt echt echt helemaal niks van kon. De speler, met een naam te lang en te moeilijk, ging continu alleen met de bal aan de haal en hij had een arsenaal aan trucjes in petto, waarvan werkelijk waar geen een van lukte om een speler voorbij te komen. Tjits ik weet dat je in het verleden wel eens bij mij langs de lijn heb gestaan met hockey en bepaalde spelers graag in de gate hield met wat ze vooral niet goed deden, ik kan je verzekeren je had bij hem je vingers afgelikt, ik kan nog beter voetballen en dat zegt wel genoeg, en het ergste is dat deze jongen afkomstig is uit de opleiding van een premier league club en veel op het tweede niveau heeft gespeeld. Het zal dus niet verbazen dat deze jongen tot man of the match werd uitgeroepen… (ik maak geen grapje). Nog minder verrassend is dan vast ook dat de wedstrijd hopeloos verloren ging met 0-3.

Woensdag was de dag dat we naar Chemsford gingen. Het was daar de bedoeling dat we voor het vak Financial decision making wat meer te weten te komen over de beurs en hoe deze werkt in het algemeen. De ruimte die ze op de universiteit hadden gemaakt was een simulatie ruimte van de echte Bloomberg LP opgericht door oud burgemeester van New York, Micheal Bloomberg. Feitelijk is Bloomberg LP een onderneming waar van heel veel bedrijven over heel de wereld de financiële data in is vastgelegd. Het programma wordt veel gebruikt als dienstverlening in financiële centra om beleggingen te kopen en verkopen. Na een korte uitleg van onze leraar was het ons de taak gesteld met het programma te gaan spelen en erachter te komen wat goede beleggingen zijn over verschillende periodes. Daarbij moesten we de financiële data lezen die werd voorspeld door de bedrijven maar ook kijken naar de historische data. Na een paar uur met het programma spelen hadden we allemaal een mooi rijtje bedrijven die we moesten presenteren. Dus voor al je benodigde financiële advies kan je dus nu ook bij me terecht.

Na deze leuke dag stonden nog twee lesdagen op het programma voordat het alweer weekend was. Vrijdags na de les ben ik met een aantal klasgenoten in een zaaltje gaan demonsteren dat we daadwerkelijk betere voetballers zijn dan de heren van Cambridge United. Zeker mijn vaardigheden waren van zulk hoog niveau dat ik na een paar potjes maar weer op de plek ben gaan staan waar ik het beste tot mijn recht kom, het doel. Het weekend zelf was verder niet heel bijzonder, omdat ik druk voor school ben bezig geweest. Zaterdag was het echter zo mooi weer dat ik niet binnen kon blijven zitten. Het grootste deel van de dag bracht ik door in een parkje niet ver van de stad op een bankje in de zon met een boek.

En dan is het donderdag eindelijk eindelijk eindelijk zo ver. Er komt dan heel speciaal bezoek uit Nederland hierheen. Janneke komt voor een lang weekend hierheen. We gaan donderdag en vrijdag lekker gebruiken om de stad samen te verkennen en dan zaterdag gaan we naar Londen waar we een nachtje blijven voor ik haar op zondagmiddag weer terug naar het vliegveld breng. Nog maar heel even wachten, maar heb er heel veel zin in.

Laat jullie snel weten hoe het was.

Groetjes,
Rens