Niet de laatste keer

Het is alweer een behoorlijke poos geleden sinds ik voor het laatst schreef over mijn belevenissen in Engeland. Dik een maand geleden ging ik voor twee weken naar huis op vakantie. Die twee weken vlogen en om en voor ik het wist was ik weer in Cambridge voor mijn laatste maandje hier. Echt heel veel is er in die maand niet gebeurd, aangezien mijn deadlines in een maand waren besloot ik lekker op tijd eraan te beginnen zodat ik rustig aan kon doen en niet veel te gelijk moest doen aan het einde van mijn tijd hier. Gedurende de eerste twee weken was het heerlijk lente weer waardoor ik hele middagen ook in de tuin doorbracht met een boek of aan het werk. Sindsdien is het enigszins omgeslagen en veel wisselvalliger geworden.

In het weekend voor koningsdag leek het weer ook niet best te worden maar toch besloot ik zaterdags nog een keer naar Londen te gaan in mijn eentje. Ik wilde nog een keer heel graag naar Wembley stadion en dus zat ik zaterdag ochtend in de trein naar Londen. Wembley ligt niet bepaald in de binnenstad van Londen dus deed ik er iets meer dan een uurtje over voor ik voor het stadion stond. Eenmaal daar stond ik voor een echt kolossaal gebouw. Na eerst wat eromheen gelopen te hebben besloot ik naar binnen te gaan om te kijken of er iets van een tour door het stadion werd aangeboden, dit bleek zo te zijn en dus kocht ik een kaartje en kon ik met de tour van 1 uur mee. Bij de receptie was een doorgang gemaakt in de vorm van een doel met in de bovenkant in een glazen vitrine de lat van het WK van 1966, die nogal belangrijk was geweest bij het winnende doelpunt van Engeland in de finale tegen West-Duitsland. Vanaf daar werden de groep meegenomen een etage hoger waar ons de vlag van de Olympische Spelen van 1948 werd getoond en we het restaurant waar de royal family eet en borrelt voor en na een wedstrijd. Daarna gingen we eindelijk het zitgedeelte van het stadion binnen. In de tweede ring bleken we te zijn. In de tweede ring zitten alle vip plaatsen inclusief the royal box. In elke ring passen ongeveer 30.000 man en met drie ringen passen er dus in totaal 90.000 man in, kortom het is echt mega. Onze gids vertelde ons een aantal feitjes over het stadion, waarna we met de trap naar beneden gingen en daar eerst in de perszaal van het stadion kwamen en daarna de kleedruimtes van het stadion kwamen. Ieder team krijgt bij een wedstrijd twee identieke kleedkamers tot hun beschikking. Als er voetbal wordt gespeeld dan is een kleedkamer voor de spelers en een voor de begeleidende staf. Er worden ook drie American Football games per jaar gespeeld en dan zijn beide kleedkamers voor de spelers, aangezien een team rond de 50 spelers heeft. In de eerste kleedkamer hingen van verschillende sporters hun wedstrijdshirtje en de tweede kleedkamer was helemaal ingericht zoals de spelers van het Engelse elftal zitten als er een wedstrijd is. Na uitgebreid foto’s te hebben genomen bij mijn favoriete spelers liepen we de spelerstunnel in. Daar deden we alsof we het veld opkwamen voor een wedstrijd tussen twee teams onder het bandje van een luid juichend publiek. Aan de rand van het veld konden we nog een keer goed foto’s maken van het stadion en op de reservebank zitten van een team. Hierna gingen we weer naar de tweede ring om in de royal box op de foto te kunnen met de FA Cup (Engelse beker). Het was inmiddels twee uur en de tour liep op zijn eind. In het “museum” van het stadion konden we na de tour nog even rondlopen maar om half drie had ik het wel gezien en besloot naar buiten te gaan en daar nog even rond te kijken voor ik de metro ging pakken.

Vanaf Wembley besloot ik naar South Kensington te gaan. Ik had al eerder gehoord en gelezen dat dit een heel leuk gedeelte van Londen is met allemaal cafétjes, restaurants, musea en de Royal Albert Hall. Dit bleek allemaal waar te zijn, want het is echt een heel leuk stukje van de stad. Na bij de Albert Hall te hebben gekeken en daar aan de rand van Hyde park lekker in het zonnetje te hebben gezeten besloot ik om half vijf richting station te gaan. Ik wist namelijk dat in de buurt van Liverpool Street een aantal filmlocaties zitten van Harry Potter en de augurk toren. Dat wilde ik nog wel even van dichtbij allemaal bekijken voor ik weer naar Cambridge terug zou gaan. Na de locaties en de toren te hebben gezien zat ik toch om half zeven in de trein terug naar huis en had ik een geslaagde dag gehad.

De week daarna was het laatste voetbalweekend van Cambridge United en die moesten thuis spelen te aanstaand kampioen Burton Albion, waar Jerrel Hasselbaink trainer is. Het beloofde een mooi potje op voorhand te worden met een fantastische sfeer en dus ging ik met een aantal klasgenoten naar de wedstrijd. De uitsupporters waren er al een half uur van te voren een groot feest van aan het maken en hing er een heerlijke sfeer. We hadden prachtige plaatsen nog net niet bij Hasselbaink op schoot en we kregen een heerlijke pot voorgeschoteld. Het was ook eindelijk een keer dat Cambridge een goede wedstrijd speelde wat de sfeer bij het thuispubliek en dus in het stadion ten goede kwam, want iedereen maakte er een feestje van. Burton kwam door een mooie goal al snel op voorsprong maar nog in de eerste helft trok Cambridge de stand gelijk. In de tweede helft vloerde de keeper van Burton een doorgebroken spits van Cambridge en dus werd hij terecht weggestuurd en werd de strafschop verzilverd. Ging het dan gebeuren dat de koploper verslagen zou gaan worden? Nee, want een fantastisch schot van de rechtsachter viel binnen en na een actie van de Nederlandse linksbuiten van Burton werd het zelf 2-3. Het mocht de pret allemaal niet drukken en na het laatste fluitsignaal werd het veld bestormd door Burton fans die er een groot feest van wilde maken. Een foto voor ons met Jerrel zat er helaas niet meer in, maar dat was niet erg.

De afgelopen week ben ik echt wat drukker met school geweest, maar alles is nu zo goed als af op een paar laatste dingen na en dus kan ik van mijn laatste weekje genieten. Inmiddels moet ik ook bezig voor mijn afstudeeronderzoek want die komt er ook aan. Het is daarom niet de laatste keer dit jaar dat ik ga schrijven, want voor mijn scriptie ben ik gevraagd door het bedrijf waar ik vijf jaar geleden ook stage heb gelopen voor een onderzoek. Het ticket is inmiddels geboekt en het visum aanvragen is ook in volle gang, over ongeveer 5 weken vertrek ik alweer en gaat er nog een reis bijkomen dit jaar. Het is niet het laatste verslag dit jaar er gaan er nog een paar bij komen uit Australië, want ik ga terug naar Sydney.

Tot over een dikke anderhalve maand!!

Rens