Aan alle het goede komt een einde

Aan al het goede komt een einde zo dus ook aan mijn reis en mijn verhalen. Dit is mijn laatste verhaal van deze reis, maar wees niet getreurd ik ga vast nog wel een keer gebruik maken van deze blog in de toekomst. Maar nu eerst het einde van deze reis.

Bij mijn laatste verhaal was ik net na een negen uur durende busrit aangekomen in yosemite national park. Een erg mooi en erg groot national park want vanaf de poorten van het park duurde het nog anderhalf uur voor we op de camping waren. Onderweg stopte we bij een aantal uitzichtplaatsen voor foto's en maakte we een wandelingetje door een bos met een van de grootste bomensoort ter wereld. Het was allemaal heel indrukwekkend maar ik keek het meest uit naar de volgende dag. De volgende ochtend stonden we bij tijds op want we hadden als groep besloten een lange tocht te gaan wandelen die ons zeker 4 uur zoet moest houden. Het weer was heerlijk warm, maar niet heel heet en dus met goede moed begonnen we gezamenlijk aan de 8 mile die ons langs 4 prachtige en zeer bekende watervallen moest gaan leiden. Nou bestond mijn groep uit 7 mannen en 3 dames, waarvan eentje een conditie had die niet bepaald fantastisch was. Nou was het ook nog eens de gene die niet echt lekker meer bij de groep hoorde met name bij de heren had ze het verbruid door elk gesprek die de afgelopen twee weken was gevoerd over haar te laten gaan. Kortom er was een beetje een dilemma ontstaan, hard doorlopen of om de twee meter wachten. Nou noem ik ons steeds heren en heren waren we ook door steeds te wachten om vervolgens zonder boe of bah aan te horen hoe moe mevrouw wel niet was en dat ze vaker wil gaan sporten maar daar eigenlijk geen tijd voor heeft, want ze heeft een drukke baan, maar die heeft ze opgegeven zodat ze kon gaan reizen blablabla. De wandeling verder was prachtig met mooie uitzichten en de sfeer was ondanks hare majesteit prima door alle grappen en grollen die we maar bleven uithalen met elkaar. Al snel kwamen we bij de eerste waterval aan, wat de minste moest zijn en om eerlijk te zijn was deze ook niet heel bijzonder. Na keurig op onze snelheidsduivel gewacht te hebben gingen we weer verder. De wandeling naar de volgende watervallen duurde wat langer al weet ik niet meer of het door de afstand kwam. De laatste twee watervallen, de Nevada en Vernon falls, waren het meest spectaculair. Bovenop de Nevada waren kleine baden waar je heerlijk kon pootje baden in het koude water. Nou raad eens wie het hoogste woord nam. Jawel ging ze weer over hoe ze toen ze ook thailand trok weet ik veel wat niet had gezien en gedaan, hallo lieverd 90% van deze groep is verre van geïnteresseerd in een verhaal over jezelf wat je al drie keer hebt verteld. Maar ja aardig als dat we weer waren hoorde we het aan knikte we ja, want we moesten nog een week met elkaar door een deur. Zoals je nu waarschijnlijk ook wel begrijpt deden we geen 4 uur over onze wandeling, maar een dikke 6 uur. De dag sloten we af met een welverdiende pizza.

De volgende ochtend maakte we ons klaar voor een vroeg vertrek naar San Francisco. De busrit zou niet te lang duren en nog ver voor de lunch reden we de stad binnen. Wat meteen heel erg opviel was de dikke mist die boven de stad hing, een veel voorkomend verschijnsel steden langs de kust in Californië. We reden direct naar de hoofdattractie van San Fran, de golden gate bridge. Hier konden we de nodige foto's maken en liepen we tot bijna halverwege de brug. Na de lunch reden we naar ons hotel, oh wat een heerlijke luxe een normaal bed en een warme douche. Om vijf uur moesten we weer in de lobby zijn voor onze zeiltocht langs Alcatraz en de Golden Gate. Gewassen gestreken en in warme kleren gehuld naar de havens waar we een andere tourgroep zouden ontmoeten voor de boottocht. Het waaide inmiddels stevig en dus ging iedereen binnen zitten, iedereen behalve eentje. Juist ja ik vond het buiten te leuk om binnen te gaan zitten waar je geen moer zag. Heerlijk genietend van de zeiltocht en de prachtige uitzichten over de stad zat ik op het voordek. Eens in de zoveel tijd kwam er iemand van mijn groep naar buiten maar al snel verdwenen ze weer naar binnen bij een harde windvlaag. Bij terugkomst in de haven bleek dat er binnen een gezellige borrel was ontstaan met de andere groep. Een aantal heren van mijn groep bleken erg geïnteresseerd in een van de dames van de andere groep. Bij binnenkomst werd ik meteen aan mijn lurven gepakt ze was namelijk nederlands en ik moest maar even een goed woordje voor heb doen in het Nederlands. De perfecte gelegenheid voor een goede grap met de heren. Ze bleek al bezet te zijn en dus konden we ze volledig in de maling nemen. Ik moest elk woord vertalen voor de heren. Zo speelde we stapt ze ons allemaal wel leuk vond, maar uiteindelijk konden we het de roofvogels niet meer aandoen. Erg gezellig werd het diner met beide groepen en op de een of andere wijze zijn we met een limousine van het restaurant naar de kroeg gegaan, weer een geslaagde dag.

De tweede dag in San Fran was een vrije dag en dus besloot ik deze deels in delen met shoppen. Na een aantal fotostops en ontbijt deed ik verschillende winkels aan en slaagde ik, maar niet voor mijzelf. Na deze shoptocht besloot ik nog even naar het hippie gedeelte van de stad te gaan, wat een zeer grappige vertoning was.

De dagen daarna stonden vooral in het teken van terug naar LA rijden. Langs de kust reden we langs prachtige kliffen, dronken we koffie in een riviertje in Big Sur en sliepen we naast het de racebaan waar de motogp afgelopen weekend was. Op de laatste dag van de tour kwamen we aan in LA. Gezellig lunchte we bij hooters op de hollywood boulevard, waar ik momenteel in een hostel verblijf. Het waren drie hele mooie weken geweest met hele gave gebeurtenissen, maar ze waren nu ten einde en dus namen we afscheid van elkaar.

Toen had ik nog vijf dagen voor mezelf. De eerste van die dagen besteedde ik aan het strand in Santa Monica. In Santa Monica kwam ik twee mensen uit mijn groep tegen waarmee ik aan het einde van de middag lekker bij Bubs Gump, een visrestaurant, ging eten. De tweede dag besloot ik naar Beverly Hills te gaan. Na een paar uur rondgelopen te hebben tussen de veel te grote huizen liep ik naar Rodeo Drive, de pc hoofdstraat van LA alleen dan nog tien keer zo duur. Het was dan ook geen verrassing dat de ferraries constant langs reden en ik getuigen was van een fotoshoot met wat de dochter van Bernie Ecclestone moet zijn geweest. De kleine jongen in mij kwam pas echt naar boven toen ik voor de Bijon ofzo een dikke Bugatti Veyron zag staan. Na de nodige foto's liep ik Rodeo Drive verder af totdat ik ineens Edwin van de Sar met zijn zoon in mijn richting zie lopen. Natuurlijk kon ik deze kans niet voorbij laten gaan en dus liep ik op hem af en vroeg of hij met me op de foto wilde geen probleem was zijn antwoord en een foto en kort praatje later liep ik zo blij als een kind de straat weer door.

Gisteren stond weer in het teken van shoppen en nu slaagde ik dan wel voor mijzelf door twee nieuwe spijkerbroeken te kopen. Vandaag is mijn laatste volle dag die ik lekker gebruik om uit te rusten, mijn tas in te pakken en de laatste souveniertjes te kopen. Morgen dan komt mijn reis tot zijn einde. Dan zitten 78 prachtige dagen erop. Absolute hoogtepunt was de helikoptervlucht door de Grand Canyon, maar ik zou niet weten wat daarna komt het was allemaal zo geweldig. Ik hoop dat jullie een klein beetje hebben kunnen genieten zoals ik heb genoten van deze vakantie. Dit mooie avontuur is bijna ten einde, maar straks studeren in Groningen is weer een nieuw leuk avontuur waar ik erg veel zin in heb. Bedankt voor het lezen en tot mijn volgende reis.

Rens