Een beetje ongemakkelijk hoor

Aan het begin van de week wist ik een ding heel erg zeker. Ik ga een raar weekend tegemoet. Ik zou het weekend naar Melbourne gaan om Carla weer te ontmoeten. Nou is er een hoop veranderd in de afgelopen maand. Het belangrijkste is dat mevrouw terug is bij haar vriend. Het zou een heel ongemakkelijk weekend kunnen worden, omdat het net uit was gegaan in de periode dat ik het zo “gezellig” met haar had. Hij wist wie ik was en wat de historie was tussen ons en wilde mij eigenlijk niet ontmoeten, wat ik heel goed kon begrijpen en om heel eerlijk te zijn keek ik daar ook niet naar uit. Het vervelende was dat hij eiste van Carla dat ik haar nooit meer mocht zien. Laat hier ook geen misverstand zijn, we zijn nog steeds hele goede vrienden en dat wil ik zo houden. Het zou in eerste instantie betekenen dat ik een groot deel van zaterdag en zondag alleen zou moeten doorbrengen, totdat het zusje van Carla (Nyomi) aanbood om met mij op stap te gaan. Goed jullie zijn over het belangrijkste ingelicht.

Op vrijdag om kwart voor zeven stond mijn vlucht op het programma. Natuurlijk was ik veel te vroeg op het vliegveld aangezien ik uit werk meteen was doorgegaan naar het vliegveld (is toch om de hoek). Eenmaal op het vliegveld in Melbourne aangekomen werd ik opgewacht door Carla, Nyomi en Nyomi’s vriend. We zouden eerst naar de nieuwe Harry Potter gaan. Mijn eerste ongemakkelijke momentje was daar. Aangezien ik tot nu toe naar elke Harry Potter film met Maaike was geweest en dit zal dus voor het eerst niet zo zijn. Het was dus heel vreemd voor me, maar het mocht de pret niet drukken. Na de nodige grapjes en voorstel ronde op naar de bios. De film was helemaal top. Na de film eerst even bij Jildau langsgelopen die om de hoek zat. Terug in de auto kwam ik met een paar kleine verrassingen aan voor iedereen. Ik had een paar kleine cadeautjes als bedankje gekocht. Vooral met Nyomi was het ijs helemaal gebroken en ik kon al niet meer stuk. Toen kwam voor mij de verrassing. Ik kon het hele weekend ook met Carla doorbrengen op voorwaarde dat ik haar vriend zou ontmoeten. Fijn dat zou mijn volgende ongemakkelijke momentje worden.

Carla woont niet in de stad Melbourne zelf maar op het platteland een kilometer of 60 er buiten (is hier om de hoek). Na een nachtelijk ritje kwam ik op de plaats aan waar ik de nacht zou doorbrengen. De volgende ochtend werd mij verteld dat ik van het treinstation zou worden opgehaald worden door de jongen, omdat hij dacht dat ik in de stad zou was voor de nacht, terwijl dit dus helemaal niet het geval was. Goed, voor het eerst was ik echt niet blij dat ik op deze manier voor het blok was gezet, maar het ging echt gebeuren. Eerst werd ik ’s ochtends rondgeleid door het gebied waar Carla was opgegroeid en tegen half 1 werd ik op het station afgezet. Waar ik zowaar geloof het of niet zowaar een beetje nerveus was, want ik wist niet wat ik moest verwachten. Na een ongemakkelijk ritje en toch wel een redelijk goed gesprek later kwam ik in het dorp/gat waar Carla nu woont. Daar zouden we een lunch halen en even in de rivier zwemmen. Het was echter echt steenkoud water door de vele regen die van de winter was gevallen. Als een echte bikkel toch even gezwommen in het water dat voor mij op -10 leek. Na lunch reden we richting het huis waar Carla en Nyomi wonen. Eenmaal daar de auto ingepakt en Nyomi meegenomen voor mijn campingavontuur dat er aan ging komen.

We zouden naar Philp Island gaan ’s avonds. Philp Island is het eiland bij Melbourne dat bekend staat om de surfstranden, maar vooral om de pinguïns die ’s avonds aan land komen. Het was een leuke roadtrip van een dikke 2,5 uur, waarbij Rens aan de draaitafel zat en alleen maar Nederlandse nummers op zijn iPod afspeelde en die vervolgens uit volle borst mee te zingen, wat Nyomi weer hilarisch vond. Ik wist dat Rick (stagair van Fracht en studiegenoot van mij) ook op Philp Island zou zijn die dag ook op Philp Island zijn. Eenmaal aangekomen stap ik uit de auto loop ongeveer drie meter en wie zie ik lopen jawel Rick. Over toeval gesproken. Er moest natuurlijk even een lekker pilsemans gedronken worden met hem en even bijpraten over de stage. Na gedag te hebben gezegd het stand op waar ondertussen een potje voetbal was ontstaan, waar ik natuurlijk ook aan meedeed. Na al die inspanningen naar de camping waar we snel de tent opgezette en eten haalde, want rond 8 uur zouden de eerste pinguïns aan land komen.

Net na half negen kwamen ze echter pas, maar dat gaf mij ruimschoots de tijd om de Najib Amhali na te doen en zijn pinguïn versiertruc. Na gegeten te hebben op naar de tribune waar het lot zich zou vertrekken. Ik zit koud op de bank hoor ik een bekende stem achter me, jawel het was Rick. Maar toen gebeurde het toch echt. Na Dingo’s, Kangoeroes, Koala’s, Echidna’s, Spinnen, Krokodillen, velen soorten vogels en nog meer dieren werd dan ook de pinguïn aan mijn dierentuin toegevoegd. Het was natuurlijk enorm lachen om die beetjes te zien waggelen. Na de voorstelling liepen we letterlijk met de pinguïns mee naar de auto. Het ongemakkelijkste moment zou gaan komen. Het was mijn bed. Aangezien ik in de tent sliep met Nyomi en de twee tortelduifje in de auto paste. Probleem was echter dat we geen luchtbedden of wat zachts hadden om op te liggen. Met slaapzakken en zachte kleren kwamen we toch een heel eind, maar echt comfortabel nee niet echt hoor.

De volgende dag veel te vroeg wakker door mijn idiote biologische wekker. Iedereen sliep nog en ik had het koud dus lekker onder de warme douche gaan staan en een standwandelingetje gemaakt. Tegen acht uur was ik toch echt verveeld en besloot ik de rest wakker te maken. Dan konden we rustig ontbijt halen de boel afbreken en naar het strand voor mijn eerste surfervaring. Om even duidelijk te maken hier doen ze aan golfsurfen. Dat is dus alleen een plank wat golfen en gaan. Het was gelukkig heerlijk weer. Na een kleine vijf minuten wennen aan het water besloot ik voor een golf te gaan. Jawel meteen raak en ook meteen staan op de plank. Dat was wel zo ongelofelijk gaaf en dus had ik de smaak al meteen te pakken. Een paar golfen later stond ik weer en het ging steeds beter. Eenmaal uit het water om even bij te komen kreeg ik overal kramp. Het leek dus wel mooi geweest te zijn, weer eens te enthousiast geworden. Het was daarnaast ook zo goed als tijd om richting vliegveld te gaan voor de vlucht terug naar huis. Na afscheid genomen te hebben van Nyomi genomen en twee uur later op het liegveld te zijn afgezet kwam ik erachter dat ik zowaar verbrand was. Dit vonden mijn collega’s vandaag uiterst vreemd, omdat het weekend in Sydney niet geweldig schijnt geweest te zijn. Toen ik vertelde dat ik mijn rode kleurtje in Melbourne had opgelopen werd ik raar aangekeken en kreeg ik het antwoord: sinds wanneer schijnt de zon in Melbourne de mensen daar moeten helemaal overrompelt zijn. Het was goed weer thuis te zijn.

Helaas geen foto’s deze keer, maar reacties zijn altijd welkom.