Chaos crisis in de dierentuin

Het is dan eindelijk zo ver de zomer is toch echt in aantocht hier. De afgelopen weken was het weer wat wisselvallig, graadje of 25 en wat buitjes, maar vanaf maandag vond de weergoden het wel mooi geweest en kwam toch echt de zon door. Godzijdank hebben we een hele goede airco op het werk en meteen op maandag moest ie aan de bak. Toen ik ’s ochtends onderweg was naar het werk was de hemel al strakblauw en was het een graadje of 25 (jawel om half acht ’s ochtends al). Ondanks de airco had ik aan het einde van de dag de zweetdruppels op mijn voorhoofd staan en hier is waarom.

Nadat vrijdag al voor een enorme chaos had gezorgd, omdat de magazijnmedewerkers niet aanwezig waren, ging dit op maandag vrolijk verder. De medewerkers waren er weer niet en dus zou het weer billenknijpen worden, omdat maandag voor imports de drukste dag is en de enige mensen die kunnen bijspringen van imports zijn. Hard aan het werk dus, maar tegen elf uur konden ze het beneden al niet meer aan en moest ik naar beneden komen om te helpen. Na lunch mocht ik niet meer naar beneden om te helpen, omdat het boven op de afdeling te druk was geworden. Dit waren toch de tekenen dat het een knotsgekke dag zou gaan worden. aan het einde van de middag was het touwtrekken om wie Rens mocht gebruiken en stond ik tot aan de knieën in het werk. Het bleef ren en vlieg werk tot het vijf uur was en ik het zo zat was dat ik de boel de boel heb gelaten naar huis ben gegaan.

De volgende dag was van het zelfde, maar nu was in ieder geval een van de twee magazijnmedewerkers weer aanwezig en ik dacht nog dat het wel een wat rustiger dagje zou kunnen worden. Nou nee hoor. De dinsdag bracht de schade van de afgelopen twee dagen en dat was de berg werk op het bureau van mij net zo hoog was als Mount Everest en om dit überhaupt een beetje te kunnen wegwerken moest ik zeker zijn van geen verzoeken om andere dingen te doen, maar nee hoor. Het begon met een ritje naar AQIS, om goederen te inspecteren en toen kwamen er steeds kleine dingetjes bij die er voor zorgde dat ik aan het einde van de dag met de handen in het haar stond en geen begin meer zag om te beginnen de volgende dag. Gelukkig had mijn baas het door dat ik met iets te veel werk was opgezadeld en dus werd er wat aan anderen uitgedeeld zodat ik de volgende kon helpen met het uitpakken van een 20 ft container vol met gigantisch kleine doosjes.

Gelukkig het was woensdag ik mocht buiten helpen, even uit de sleur van boven. ’s Ochtends kon ik mijn zwembad vullend papier werk groot en deels wegwerken en tegen 1uur stond ik dan beneden in de korte broek T-shirt en helemaal klaar om die container uit te pakken. We werden geholpen door mijn grote vriend Keith (accounts) en Kellie (customer service). Een middagje gezelligheid in de zon kwam eraan en dus had ik er zin in. Al snel bleek dat Keith een beetje hopeloos was met de verschillende maten dozen die in de container zaten en dus besloot hij gewoon steeds een stapeltje te pakken en die naar een willekeurige pallet te brengen. Dit werkte dus totaal niet want alles dat hij naar buiten bracht was dus verkeerd. En dus kreeg je de volgende taferelen. Keith bracht iets naar buiten daar rukte we het uit zijn handen en brachten we het naar de goede pallet, maar soms waren we weer eens niet snel genoeg en stond de volgende stapel alweer te wacht op de verkeerde pallet. We besloten dus maar gezamenlijk dat Keith alleen inzicht had in nummers en dat het verder een hopeloze zaak was. Hiermee was Keith het ook roerig mee eens. Toen ik woensdagavond thuis kwam was daar ook weer het zonneschijntje dat mijn zusje is. Ahh gezellig hoor weer wat levends in mijn kamer die er een (gezellige)rotzooi van maakt. Samen gezellig eten en tv kijken. Donderdag en vrijdag brachten het gebruikelijke. De rust wedergekeerd en mijn bureau zag er zowaar weer eens geordend uit toen ik op weg naar huis ging.
Na zo’n hectisch week moest ik ook nog eens Tjitske vermaken in het weekend en dus gingen we in de lekker zomerse temperaturen naar de dierentuin van Sydney. Het weer was nog steeds heerlijk ’s zomers met een leuke 32 graden en dus smeltend gingen we op weg naar de trein. Op het treinstation aangekomen werden we verrast de treinen gingen niet naar de stad. Heel erg fijn dus. Gelukkig waren er bussen ingezet en dus met enige vertraging kwamen we in de haven aan waar we de ferry namen naar Taronga Zoo. Daar gingen we als eerste naar de Koala’s en naast me stond een zeer opgewonden zus, want jawel ze zag koala’s en er waren er zowaar twee wakker, waarvan eentje nog niet zo heel oud was en dus een beetje liep te keten. Nadat ik eerst niet echt prettig langs de kikkers en slangen was gegaan liep ik met een schuifelende zus achter me aan door de vogelkooi. Een ijsje later was het tijd voor de zeeleeuwen show, wat de nodige humor met zich mee bracht zoals bij elke zeeleeuwenshow. Bij de gorilla’s zegt Tjits ineens tegen me: hee daar loopt papa, waarop ik bij de chimpansees ik haar op mama wijs (geintje natuurlijk mam dat zou ik nooit zeggen). Tegen het einde van de middag liepen we langs de kangoeroes die we konden aaien en toen zag ik dan eindelijk een echidna, lijkt een beetje op een egel maar is dat absoluut NIET. Met dikke koppijn gingen we moe en voldaan weer terug naar huis waar Tjits haar tas moest gaan inpakken voor haar trip naar Darwin.

s‘Ochtends vroeg om half zeven Tjits gedag gezegd en nog maar even geprobeerd te slapen. Tegen half acht was ik het zat en dus er maar uit. Het was ook nu al weer kneiter heet al en zonnig. Na de gebruikelijke schoonmaak en wasje even snel boodschappen doen. Doorweekt van het zweet besloot ik maar een rustige zondag te houden en niet naar de stad of strand te gaan, omdat het toch onmogelijk zou zijn met de trein, doordat er nog steeds werkzaamheden waren. Tegen twee uur toch nog even op stap naar de Dutch shop om taai taai te halen en wat andere echt Nederlandse spulletjes. Morgen weer aan het werk en vrijdagavond op weg voor een weekendje Melbourne.