2 Girls, 1 Melbourne Cup en doe mij vaker kerstmis

Afgelopen week stond in het teken van paarden en om meer specifiek te zijn paarden die hard achter elkaar aan liepen. Het hele circus begon op dinsdag met de Melbourne Cup of zoals het de bijnaam heeft gekregen de “the race that stops Australia”. Het is zelfs zo erg dat mensen in Victoria (Melbourne dus) de dag vrij hebben. Ik had dus geen vrij, maar we hadden wel een speciaal verzorgde lunch en om 3 uur stopte we met werken om de race te kijken. Allemaal wedden wie er zou winnen en dus kon ik niet achterblijven. Om drie uur zaten we daar dan allemaal bij ons op de afdeling voor de tv. Ik had het nauwelijks door dat ze begonnen, maar op het eind zat toch iedereen tegen de tv te schreeuwen, maar helaas het zat er niet in voor mij. Dus om het allemaal samenvatten mensen hebben hier dus een dag vrij voor een paardenrace die niet eens een minuut duurt. Natuurlijk moeten we hier in Sydney de draak steken met alles waar de naam Melbourne in staat en dus heeft de Melbourne cup de bijnaam gekregen “two girls and one Melbourne Cup” . Voor de gene die niet weten waar aan gerefereerd wordt (mama dus) vraag het maar aan een man.

Na deze rustige middag werd het per uur drukker. Op vrijdag was het zelfs zo hectisch geworden dat ik nog nooit zo blij was dat ik om vijf uur weekend had. En wat een weekend zou het worden. Op zaterdag stond, jawel, ons kerstfeest op de stoep. Het is heel raar, omdat normaal het koud is rond kerst maar hier worden de kerstbomen al opgetogen en zijn ze bang dat ie over een maand niet meer groen is, maar lichtbruin en dat de lampjes de boom in de brand zetten. Nou ja dan maar even aan het idee wennen dat het niet zo zou zijn als gewend. Gelukkig hadden de weergoden op zaterdag toch wel een vertrouwt kerstweer meegenomen, het regende dus. Ons kerstfeest was jawel op de Sydney paardenraces. Ik zal even uitleggen hoe het eraan toegaat. Iedereen kleed zo netjes mogelijk aan voor de paardenraces en gedraagt zich vervolgens het tegenovergestelde. Je gaat naar de paardenraces of om je te bezatten of om te gokken.

Om elf uur, ’s ochtends, gewassen en gestreken in de trein zitten en maar op weg naar de stad. De races waren op Royal Randwick Racescourse en dus moest ik ook een stukje met de bus. Nou heb ik de afgelopen twee maanden een haat ontwikkeld voor het openbaar vervoer van Sydney en met name haar bussen zijn verschrikkelijk, maar zaterdag hield ik van de bussen en ik wist al meteen dat ik niet veel interesse zou hebben in de paarden. Drie gezellige jongedames zaten naast me in de bus en kwamen de eerste opmerkingen op de proppen. Zo vroegen ze of ze nog op een paard gingen wedden waarop de ander zei: gaan we paarden zien dan? Ik had er dus zin in. Ik werd in een speciaal deel van het stadion verwacht, wat bleek we hadden een privé box, die ook nog eens droog was. Ik was dus uiterst gelukkig wat wil je nog meer dan mooie dames die zich zo mooi mogelijk hadden gemaakt, gratis drank, gratis voedsel dat nog eens lekker smaakt en een warme skybox. Tegen tweeën was ik de drank zat en besloot me eens te verdiepen in de paarden en eens een gokje te wagen. Ik vond een paard met een hele lelijke naam en besloot een dollar in te zetten. Wat bleek ik gedaan te hebben. Een heel slecht paard uit te kiezen en als het won zou ik 80 dollar winnen. Nadat ik en Ray (de truckdriver van Fracht) een gokje waagde op het paard daalde de aantallen van 80 tegen 1 naar 30 tegen 1, een daling van 50 dollar!! Tijd voor de race en we hadden er vertrouwen in hoor. Het zag er tijdens de race goed uit, heel goed, nog beter, oeh bijna. Op nog geen meter werd ons paard 3e!! Mijn tactiek van wedden had dus bijna gewerkt en dus besloot ik nog op een paar lelijke namen wat geld te zetten en vervolgens mijn aandacht te verleggen op de mooie dames, maar nu een keer geen succes hmm jammer dan. Aan het einde van de dag toch licht aangeschoten, maar 5 dollar lichter en een topmiddag rijker naar huis. De plannen waren er om ’s avonds uit te gaan, maar na een avondmaal en een dutje later had ik nog zo weinig energie en zin om weer richting stad te gaan dus besloten Ryan (huisgenoot) en ik volgende week maar weer eens los te gaan.

Na misschien wel de lekkerste nacht slaap sinds ik hier ben ik vandaag weer eens op pad gegaan in Sydney. Nou vond ik het nodig naar een nieuw plekje te gaan en aangezien het weer me weer eens goed gezind was ben ik naar de haven gegaan en daar de ferry gepakt naar Watsons Bay. Nou heb ik al een paar mooie plekjes gezien hier. Zo ben ik gek op Manly en Darling Harbour, maar ik ben vandaag verliefd geworden op Watsons Bay. By far de mooiste plek waar ik tot nu toe ben geweest. Nou is Watsons Bay ook meteen een van de meest lugubere plaatsen van Sydney. 90% van de mensen die zelfmoord pleegt in Sydney doet het namelijk op een van de kliffen van Watsons Bay, omdat het zo mooi is. Gelukkig vond niemand het nodig om vandaag uit te kiezen en dus kon ik genieten van het prachtige weer en uitzicht. Na een kleine twee uur genoten te hebben weer richting stad en bedacht ik me dat ik nog niet bij de Rocks was geweest. The Rocks ligt aan de voet van de Harbour Bridge en daar kijk je uit op het Opera House. Na een klein rondje gemaakt te hebben, nog even onder brug zelf door en op weg naar huis. Al met al dus een zeer geslaagd weekend achter de rug.