Het blijft verbazen

De tijd vliegt om hier in amerika. Ik ben nu in mijn laatste week van mijn tour langs de westkust. De afgelopen week ben ik op verschillende indrukwekkende plekken geweest. Op de dag dat we in monument valley aankwamen had het weer besloten het niet eens te zijn met onze aankomst. Een grote zandstorm woedde door de valley waardoor we een uurtje moesten wachten met de indiaanse gids die ons zou gaan begeleiden. Toen de storm eenmaal over was konden we op pad. Onze gids nam ons mee naar verschillende prachtige plekken in de valley terwijl hij vertelde over de indianencultuur en zelfs een aantal liedjes zong. Na een kleine drie uur rondrijden was het tijd voor eten. Na eten was tijd voor nog meer indianen cultuur. 's Avonds sliepen we onder de iets wat bewolkte sterrenhemel. Na het ontbijt de volgende ochtend reden we terug naar de parkeerplaats waarvandaan we met ons busje naar Moab reden.

Moab is onze langste stop in deze trip. Uiteindelijk zijn we er drie nachten gebleven. Bij aankomst was het alweer ver in de 40 graden dus hadden we na het opzetten van de tenten lekker even de tijd om af te koelen in het zwembad. Na het zwemmen pakten we onze spullen voor onze klimtocht door arches national park waar we met zonsondergang lekker zouden eten. Bij een van de grotere bogen in het park hadden we onze picknick. Onder de boog namen we een aantal groepsfoto's wat de pret bij ons alleen maar verhoogde omdat er een aantal ongeduldige amerikanen stonden te schreeuwen dat we op moesten schieten. Na de nodige grapjes over hem gemaakt te hebben genoten we van de zonsondergang.

De volgende dag gingen we onder begeleiding op quads door het berggebied rond Moab scheuren. Na de gebruikelijke instructies mochten we een quad uitzoeken en gingen we op weg. Ja en dan zit je op zo'n ding en dan komt de kleine jongen bij iedereen naar boven dus probeerde we zo veel mogelijk stof in elkaars gezicht te krijgen door te slippen of veel te hard weg te rijden als er iemand achter je staat te wachten. Al snel werd de groep opgedeeld omdat er een aantal wat moeite hadden of niet hard durfde te gaan. Ik mocht met de snelle groep verder en dat was soms echt moeilijk maar zo geweldig. Over de rotsen hobbelend en scheurend door het zand ontmoette we de slome groep na bijna 2 uur weer. Op de weg naar het eindpunt keken we wie het beste kon slippen en probeerde we zo hard te gaan als we konden zo haalde ik 80 kilometer. Vlak voor het einde ging het helaas mis. Kim een niet al te groot Duits meisje sloeg niet ver voor mij over de kop en belandde onder haar quad. Tegen de tijd dat ik bij haar was had Clarke, de jongen die achter haar reed en direct voor mij haar al onder haar quad vandaan gehaald. Gelukkig viel het allemaal mee en heeft ze alleen een paar schrammen en kleine kneuzingen overgehouden aan het hele incident. Die avond maakte de nodige pret met andere groepen die op de camping waren aangekomen.

Op de derde dag in Moab gingen we naar een rivier en zwommen we in een van de waterholes. Hier werd ook weer de nodige pret gemaakt. 's Avonds reden we naar de canyonlands waar we heerlijk barbequede en van zonsondergang genoten.

De volgende dag stond een lange rit op het programma naar Bryce Canyon. Een weinig boeiende rit met een briljant slotstuk, want de Bryce Canyon was wel een hele mooie verrassing. De lucht was 's avonds prachtig helder waardoor we met een aantal in het gras naar de sterren keken en vervolgens in een tipi te slapen.

De volgende ochtend stonden we veel te vroeg op om door de Bryce Canyon te gaan wandelen. Deze wandeling was veel gemakkelijker dan die in de Grand Canyon dus kon iedereen gezellig mee. De uitzichten waren fantastisch en voor ik het wist zaten we weer in dus bus op weg naar Zion National Park. Dit keer was het een ritje van twee uur en dus waren we aan het begin van de middag al daar. Snel kamp opzetten en de wandelschoenen aan want we gingen meteen op pad door de diepe dalen en de rivier van Zion. De wandeling was weer prachtig en het door de rivier lopen maakte het een bijzonder leuk avontuur. 's Avonds werd de verjaardag van Ben gevierd bij de mexicaan en zo kwam alweer een geslaagde dag ten einde.

De wekker ging de volgende ging de wekker om half zes voor alweer een vroege ochtend wandeling naar de Angels Landing, een van de gevaarlijkste tochten bergop ter wereld. Natuurlijk houd mij niet tegen om toch te beklimmen en ik moet eerlijk zeggen op het laatste stuk best spannend was maar op de top het zo waard was. Eenmaal terug op de camping moesten we snel onze tas inpakken want we gingen naar great basin en catheral gorge. Eenmaal daar aangekomen regende het keihard en viel de omgeving tegen dus zette we snel de tenten op speelde we een potje voetbal, liepen we naar de cathedral gorge en zijn we op tijd naar bed gegaan want vandaag ging de wekker al om 5 uur voor een negen uur durende rit naar Yosemite. Daar ben ik net aangekomen. In Yosemite blijven we vandaag en morgen daarna naar San Fransisco.

Tot mijn laatste verhaal!!