Sun is coming out

Toen ik jullie verliet bij mijn vorige verhaal stond ik op het punt om met Maurijn naar Manly te gaan met de ferry. Uiteindelijk hebben we dit ook gedaan. Het weer was die dag echt geweldig en dus was het volop genieten van de zon op de weg heen. Eenmaal op Manly aangekomen zijn we niet naar het veel te drukke Manly beach gegaan, maar een mini strandje aan de rechterzijde van de baai. Maurijn wist daar een barretje/eetkroegje te zitten waar we ongeveer de rest van de middag op het terras op de bovenverdieping hebben gezeten.

Maandag moest ik weer zelf op stap, want Maurijn moest gewoon weer werken. Ik besloot 's ochtends eerst maar naar Hyde Park te lopen, waar ik zag dat het ANZAC memorial (oorlogsmonument) open was. Het was het begin van een zeer cutureel dagje uit voor mij. Na alles gezien te hebben in het memorial ben ik naar de Rocks gelopen. In de rocks heb ik een tijdje rond gelopen tot ik besloot om bij het Rocks museum binnen te lopen. In het museum wordt van alles over de historie van Sydney verteld en hoe stad zich ontwikkelde. Na dit culturele dagje had ik aan Maurijn beloofd voor hem te koken, en ja geloof het of niet het smaakte nog lekker ook.

Dinsdag stond ik op en voelde me een potje beroerd. Het bleek een slecht voorteken, want het werd een dag die ik snel wil vergeten. Tegen de avond ging het gelukkig wat beter, want ik moest mezelf nog klaar maken voor de volgende dag. Woensdag zou ik namelijk naar Cairns vliegen.

Woensdag was ik al bijna weer de oude waardoor ik redelijk rustig in het vliegtuig kon gaan zitten. Eenmaal in Cairns aangekomen kwam een heerlijke hitte me tegemoet toen ik het vliegveld uit stapte. Op mijn kamer aangekomen installeerde ik mezelf snel, trok ik eindelijk mijn korte broek en slippers aan en ben ik op pad gegaan naar de Lagoon. 's Avonds bij het avondeten maakte ik kennis met Morris en Tobias uit Duitsland, twee aardige gasten die op mijn kamer verbleven en net uit Nieuw-Zeeland waren aangekomen.

De volgende ochtend bij het ontbijt (koude pancakes van het hostel) had ik rustig even de tijd om te kijken wat voor mensen er in het hostel rond liepen. Al snel viel op dat het gehalte ouderen erg hoog was voor een jeugdhostel, maar ook het gehalte mafkezen was opzienbarend. Zo was me de vorige avond al een man/jongen opgevallen met uitgegroeid blauw haar terwijl hij zelf hoogblond is. Op mijn kamer was het gehalte idioten ook hoog. Zo zijn er twee Duitse jongen, laten we ze even voor het gemak Heiko en Meiko noemen, die al vanaf het moment dat ik binnenkwam op woensdagmiddag in bed bivakeerde.

Op donderdag zelf was het weer heerlijk, maar ik moest eerst nog wat zaken regelen (tours boeken). Na dit allemaal geregeld te hebben had ik met Morris en Tobias bij de Lagoon afgesproken. Bij de Lagoon hebben we lekker liggen bakken en gezwommen. Onderweg naar het hostel werd ik telkens bij reisorganisators naar binnen getrokken om allerlij aanbiedingen voorgeschoteld te krijgen. Bij eentje kreeg ik een bon om voor 6,50 AUD bij de lokale pub te eten en drinken. Natuurlijk moest ik dit uitproberen en de steak was nog prima ook!!

Vrijdag zou ik dan eindelijk met tours beginnen. Voor vrijdag stond Fitzroy Island op het programma. Om 8:15 moest ik me inchecken bij de Reef Fleet Terminal en een kwartier later vertrok de boot. Voor deze dag en zaterdag had ik een fotocamera gehuurd die onderwater foto's kan maken. Helaas zat het weer niet helemaal mee, waardoor het zich met snorkelen beperkt zou zijn. Het bleek niet het enige minpunt van de dag te worden. Ik had het namelijk ook niet getroffen met het gehalte Japanners, Chinezen of wat het dan ook waren. Op het bovendek weemelde het al van de ipadfotografen en beneden was het zowaar nog erger, want het rook er al naar een Chineese moestuin. Dus maar boven gaan zitten in de hoop dat iig de man die zich had verkleed als Psy(dikke Koraanse zanger die uitsluitend witte hempjes draagt met een felle glitterhoed) overboord zal vallen op een grote golf. Eenmaal op het eiland aangekomen besloot ik naar de Secret Garden te lopen. Na een kleine 20 minuten kwam ik daar aan. Doordat het weer niet helemaal meewerkte (het was begonnen met regenen) viel het uitzicht toch een beetje tegen, maar het was de wandeling toch wel waard geweest. Vervolgens ben ik naar Nudey beach gelopen/geklauterd om daar maar eens mijn watercamera te testen. Het strandje zelf alleen al was fantastisch. Het was volledig verlaten en ongeveer het enige stukje van het eiland dat wat zon had. Daar bracht ik de tijd door tot de lunch. Na de lunch liep ik terug naar het hoofdstrand van het eiland, waarvandaan ik nog een kleine anderhalf uur heb gesnorkeld. Het zich viel echter zwaar tegen, net als het koraal voor de kust van het eiland. Door de opwarming van de aarde is het grootste gedeelte van het koraal rond het eiland dood of al aangespoeld op het strand, erg jammer dus. De rest van de tijd bracht ik door al wandelend op het eiland en genietend van de natuur die het had.

Zaterdag was het weer al iets beter weer, wat gunstig is voor het zicht in zee, want ik zou gaan snorkelen. Keurig op tijd was ik ingecheckt en op weg naar de boot. Eenmaal op de boot kwam de inrichting me erg bekend voor. Ik zocht een lege tafel uit en werd daar al snel vergezeld door twee al wat oudere koppels. Een stel uit Australie en een stel uit Amerika. Al snel raakte we aan de praat en het bleken ontzettend aardige mensen te zijn. Toen ik de briefing van het snorkelen begon wist ik iets zeker. Ik was al met deze organisatie naar de Great Barrier Reef geweest in 2008 met Wanderers. Er was namelijk een crew-lid dat ik herkende, zijn naam was Elvis een ontzettend leuke vent die alleen maar grapjes over de Nieuw-Zeelanders maakt terwijl hij het liefst in zijn All Blacks shirt loopt. Hij begon dus ook met ons te bedanken, omdat wij de economie draaiende houden en de Kiwi's niets doen ondertussen. Vervolgens pikte meneer een camera van iemand en ging hij met iedereen op de foto. Na de briefing was het woord nog een keer kort aan Elvis, want hij had net een nieuwe theorie ontwikkeld. De zon was namelijk gay. Ze zeggen hier namelijk dat de sun is coming out, als hij achter de wolken vandaan komt. Volgens Elvis was the sun coming out of the closet en niet uit de wolken. Het was dus elke keer dat de zon tevoorschijn kwam dat ie weer gay was geworden. Na een dikke anderhalf uur kwamen we bij het eerste Reef van de dag aan. Het water was fantastisch en alles was heel goed te zien. Na een tijdje rondzwemmen over het vlakke reef ging op zoek naar wat dieper reef omdat daar de kan op een clownfish te zien groter was. Na een uurtje zwemmen vond ik eindelijk een soortgenoot van Nemo. Dit bleek een een Great Barrier clownfish ofzo te zijn, het verschil is klein met de echte clownfish. Na ruim twee uur snorkelen begon ik trek te krijgen, terug op de boot lekker bbqlunch gehad en daarna zijn we doorgevaren naar het tweede reef. Tijdens de vaart naar het tweede reef was de zon ook weer gay en dus ben ik op het voordek van de boot gaan zitten en heerlijk genoten. Het tweede reef was nog mooier dan het vorige omdat alles op nog geen 30 cm diepte zat. Hier kon je letterlijk met de vissen meezwemmen. Ik had een klein beetje pech dat ik iets te laat in het water was, want er was net een kleine haai voorbei komen zwemmen. Na een tijdje had ik wel geluk omdat ik de enige in de buurt was toen er een school van ruim 50 Surgeon Fish langs kwam zwemmen. Om een uurtje of drie werden we weer aan boord gehaald om terug te gaan. Eerst nog in de zon op het voordek gelegen en vervolgens het laatste deel van Elvis zijn entertainment meegemaakt. Terug aan land heb ik bij mijn favoriete bar gegeten voor 6,50 en zo kwam er een einde aan een zeer geslaagde dag.

Vandaag valt het weer erg tegen, waardoor ik blij ben dat ik een dagje niets heb. Morgen staat een trip naar Atherton Tableland op het programma, wat erg mooi moet zijn en later deze week ga ik op Mission Possible..

Hou jullie weer op de hoogte