Mission Possible part 1

Maandag 20 mei 2013 de dag dat ik naar Atherton Tablelands zou gaan. Van te voren verwachtte ik niet al te veel van deze trip. Ik wist dat je naar mooie plekjes werd meegenomen en dat er veel gelopen moest worden door het regenwoud. Had ik het even bij het verkeerde eind zeg. Maandagochtend werd ik rond tien voor acht opgehaald door een knaloranje busje. Er stapte een jongeman uit met een pet op en rasta haar en Bob Marley knalde uit de speakers. Jij moet Rens zijn zei de gids en ik kreeg een dikke knuffel. Juist ja. De bus van binnen was volledig versierd met (nep)bloemen en veel meer zooi, waardoor het een nogal kleurrijk geheel was binnen in de bus. Een beetje sceptisch ging ik voorin naast de gids zitten, omdat de rest van de bus al vol zat. Hij ging in de bus staan en stelde zich voor, de naam was Gilly of Mat, maar hij prefereerde Gilly. Toen ging de pet af en ineens waren de rastas ook verdwenen, vervolgens werden er een aantal grapjes over Duitsland gemaakt en was het ijs gebroken, het zou het begin worden van een fantastische dag.

Op weg naar de Tablelands, wat een uurtje rijden was moesten we ons voorstellen door vijf vragen te beantwoorden. 1 hoe heet je? 2 Hoe lang ben je in Cairns en wanneer ga je weg? 3 Wat doe je in het dagelijks leven? 4 Ben je een vouwer of een propper op het toilet? 5 Wat is je burgelijke status? Met veel humor werden de vragen door iedereen beantwoord, Gilly lag bij mijn antwoord op vraag 4 bijna onder het stuur van het lachen (zal de details jullie besparen) en ik werd direct gepromoot tot Co-driver, PA en DJ. Onderweg introduceerde Gilly ons aan een nieuw spelletje genaamd HEECOW. Het is heel simpel en ook in Nederland uit te voeren. Wat heb je nodig: een auto of busje waar de ramen van open kunnen en een wiland vol koeien. Ga uit het raam hangen en schreeuw zo hard als je kan HEE COW!!!! De eerste stop was bij het regenwoud waar ons werd gewaarschuwd uit de te kijken voor wurgslangen, spinnen en gladde paden, volgens Gilly zo glad als een duikinstructeur. In het woud gingen bij een vijgenboomkijken van ruim 500 jaar oud, maar het was een bijzondere boom, omdat hij heel raar gevormd was waardoor je in de boom kon staan. Er werd ons terug in de bus verteld dat we het meeste al gelopen hadden en dat er vanaf nu eigenlijk alleen maar gezwommen en gegeten zou worden. Niets bleek minder waar, want de volgende stop was een groot reservoir met kraakhelder water. Daar mochten we even lekker zwemmen terwijl Gilly thee, koffie en een gigantische vruitschaal voorbereidde. Op de weg naar de volgende stop, een mooie waterval, speelde we veelvuldig HEECOW. De tijd vloog voorbij de hele dag en eenmaal bij de derde stop aangekomen kwam me iets heel bekend voor aan de plek. Terwijl ik dit dacht legde Gilly uit waar wij de waterval van zouden kunnen kennen. Deze plek wordt namelijk veel gebruikt voor reclamespotjes voor haarproducten en het heeft ook gediend als achtergrond voor een clip van Peter Andre. Na de vrouwen uit de reclamespot te hebben nagespeeld en gezwommen te hebben reden we naar twee watervallen waar je niet mochten zwemmen omdat de watervallen zo enorm en sterk waren dat het te gevaarlijk zou zijn. Ondertussen hadden we een echt een hele leuke groep mensen in de bus en dus was het heel gezellig rid naar de laatste stop, de Josephine Falls. Gilly zei dat dit de leukste waterval voor de waaghalzen was, omdat het een soort glijbaan was waardoor je ervan af kon glijden. Als een klein kind ben ik een stuk of 10 keer van de waterval gegeleden. Samen met Chris (een Engelse kerel) maakte ik de waterval onveilig en hielpen we de dames omhoog om ze vervolgens bij de arm te pakken en gezamelijk naar beneden te glijden terwijl zij het uitgilde. In de bus terug naar Cairns werden de afspraken gemaakt om 's avonds met z'n allen wat te gaan drinken. Ook dit werd een enorm gezellige aangeledenheid...

Dinsdag was weer een dagje vrij, die goed begon toen Heiko en Meiko (zie vorige verhaal) na bijna een week uit bed kwamen en er vandoor gingen. Voor hen kreeg ik Mark terug, een Duitse jongen van mijn leeftijd waar ik het erg goed kan vinden. Dinsdag stond in het teken van bruinbakken en niets doen. De volgende dag moest ik fit zijn voor het raften.

Woensdag 6:00 ging de wekker, bah. Mezelf uit bed geschopt en Toast gebakken en hup de bus in, vandaag lekker raften!!! Na de instructies hebben ontvangen, mezelf geupgraded naar de extreme groep en een klein slaapje te hebben gedaan arriveerde we in Tully. 's Ochtends zouden we 4 kilometer raften en na de luch nog een 10 km. Met de extreme groep was het mogelijk met meer te doen en zo zaten er bijvoorbeeld ook in dit pakket ook 6 cliff jumps. Ja en hoe moet ik nou raften voor jullie omschrijven. Je gaat met een grote opblaasboot, met vier of vijf anderen een rivier vol met stromversnellingen en kleine watervallen afvaren, je springt van cliffen en boomstronken die over het water hangen, met een omgeving van woest oerwoud, dat blijkbaar vol slangen zit. Mijn boot bestond uit drie Engelsmannen, een Deen, een gids en mijzelf. Een gezellige groep, met name met de Deen kon ik het goed vinden. Na een dikke 5,5 uur raften, zwemmen en springen kwamen we aan bij het eindpunt waar we allemaal compleet uitgeput ons in de bus heiste en in slaap vielen, simpelweg een topdag weer gehad.

Gister stond in het teken van niets doen. Uit pure nood heb ik maar een wasje gedraaid en heb ik het meerendeel van de dag met Mark en Marten (een vriend van Mark uit Langedijk) lekker niets gedaan en bij de Lagoon in de zon gelegen. Het was het plan om vroeg naar bed te gaan, aangezien ik hier heel klote slaap, maar Mark gooide roet in het eten. Ik moest namelijk mee uit met hem, Marten en nog een paar Duitsers. Oke nou vooruit dan maar.

Vandaag stond in het teken van een groot, nou eigenlijk een gigantsich dilemma. De vorige avond had ik namelijk gevoeld dat er een gat in mijn nieuwe blousje zat, wat nu?? Ik kan gokken dat ie niet verder kapot gaat of maken met het naaisetje van Tjits. Aangezien ik in Groningen ga studeren na de zomer dacht ik we gaan het gewoon proberen, lekker ouderwets naaien. Ja je hoort het goed, met naald en draad naaien. Eerst het draad in het gat krijgen, waarbij je moet zorgen dat je niet jezelf, AU, prikt. Dan de naald in de stof steken, de naald overpakken, waarbij je moet zorgen dat je niet jezelf, AU, prikt. Ik kan wel even doorgaan, maar om het even samen te vatten voor jullie, na een half uur was het dan eindelijk gelukt en ik had maar drie keer mijn mouw aan mijn Shirt genaaid en maar vijf keer de voor en de achterkant aan elkaar genaaid, maar het is me gelukt hoor en het resultaat, een hartchirurg had het niet beter gedaan.

Morgen is het tijd voor deel twee van Mission Possible en 's avonds rijd ik met de bus meteen door naar Townsville, waarvandaan ik naar Magnetic Island ga.